04 jan Een prachtige jeugd

Afgelopen week is de neef van mijn vader overleden. Hij was een van de laatste eigenaren van het familiebedrijf. Hij heeft de mooie leeftijd van 91 mogen bereiken en was nog tot een half jaar voor zijn afscheid heel vitaal.
Met dit bericht komt de geschiedenis weer in je gedachten.

Mijn beide opa’s en twee broers van die opa’s zijn in de jaren ‘30 gestart met een manufacturenhandel. Kleding, ondergoed, gordijnen, vloerbedekking, speelgoed, kerstspul; dus van alles en nog wat en het moest spotgoedkoop zijn. Zelfs (toen al) hagelslag en porselein uit China. Een soort voorloper van Blokker en Zeeman.

Zij deden dat erg goed, vind ik, want toen ik werd geboren waren er 15 zaken verspreid over Nederland, waarvan 1 op de Vismarkt (nu Scapino) en een winkel in de Steentilstraat.

Toen ik 10 was begon ik daar te werken en ik vond het prachtig. Hagelslag afwegen en in plastic zakjes doen. Porselein uit houten kisten halen en zien wat er tijdens de reis van China naar Groningen allemaal kapot was gegaan.

Omdat kleding van kleur kan verschieten in de etalage, fietste je op zondag van de Singels naar de Vismarkt om de zonwering naar beneden te laten.

Later mocht ik ook verkopen. Onderbroeken met en zonder elastiek, gordijnen die ik zelfs op patroon leerde knippen. Ook werd ik ingezet om bedden te verkopen. Het kostte toen nog moeite om mensen zover te krijgen om op hun toekomstige bed te gaan liggen om het uit te proberen.

Dan had je ook nog de ouderwetse opruiming. Een serie spreien die niet verkoopbaar waren voor 25 gulden, kregen een nieuwe prijs ‘van 59 gulden naar 29 gulden’. Binnen een dag waren ze allemaal weg

Dus nog voor 4 gulden meer dan waarvoor ze een halfjaar te koop hadden gestaan. Heerlijk kicken.

Rond 1970 is de winkel een volledige woninginrichtingszaak geworden.

Nog zo’n kickmoment was toen ik hielp met het leggen van vloerbedekking. Dat ging weer eens fout en ik versneed een stuk in de hoek. Om te voorkomen dat de klanten dat zouden merken, ben ik maar een kletspraatje bij de betreffende mensen in de keuken gaan houden, terwijl mijn collega de schade herstelde. Vervolgens hebben wij de kast die weer in de kamer moest staan daar bovenop gezet. De klant helemaal blij met de verplaatsen van de kast.

Op de etage werken was ook leuk, kon je toeschouwers laten schrikken en als je geïnteresseerd bent in de mooi verzorgde medemens moest je op de etage gaan werken na 10 uur. De mensen die daarvoor over straat liepen waren nog te gehaast.

Verhuizen is een vak apart: ik ben ook nog een keer bij het bezorgen met bed en al van een buitentrap aan De Friesestraatweg gevallen.

Daarna was het verhuizen geen succes meer. Ondertussen werkte ik door de week bij het accountantskantoor dat ik later overgenomen heb. Voor dat werk moest ik zorgen dat ik diploma’s kreeg en ging ik naar de avond vwo, 3 avonden in de week. Mijn vrouw zag het niet zitten dat ik naast de avonden naar school ook nog op donderdagavond en zaterdag bedden ging verkopen en voor mijn rug was dat ook een goed besluit.

Dus: aan alles komt een einde. Ook aan mijn geliefde oom.

Theo van der Werff is Groninger ondernemer en accountant.

Column Theo van der Werff in de Gezinsbode
Lees hier het artikel op de website van de Gezinsbode
Door Theo van der Werff. 4 januari 2019
GRONINGEN