Op zo’n dag denk ik er altijd weer aan dat ik, totdat mijn knieën het geen goed idee meer vonden dat ik bleef hardlopen en de medici dat na een kijkoperatie ook onverstandig vonden, na 20 keer de vier mijl gelopen te hebben ben gestopt. Om toch nog fit te blijven ben ik gaan boksen.

Met één van mijn dochters heb ik de meeste vier mijl edities gelopen. Jarenlang hadden we ook een bedrijfsteam, drie keer zelfs twee teams en de nazit was ook altijd een gezellige afsluiting. Dus op zo’n dag komen alle herinneringen weer boven. Steevast waren er lopers die nadat ze het centrum van Haren verlaten hadden al gewoon begonnen te lopen. Dan is het nog een lang eind.

Vals plat van de Herestraat

Niet-lopers denken dat het viaduct op lopen zwaar is , maar het vals plat van de Herestraat vond ik zwaarder. Het vele publiek sleepte je er gelukkig wel doorheen. En als je de Vismarkt op mocht rennen dan kreeg je vleugels naar de finish. Dat er de laatste tien jaar ook muziek is langs het parcours is ook een pluspunt en erg gezellig.

Als trotse opa van vijf kleinkinderen denk ik dat ik, wanneer ze allemaal de 4 Mijl kunnen lopen, een familieteam ga maken met mijn kleinkinderen en dat dan mijn dochters meelopen: dan hebben we zeven personen voor een compleet team.

Ik hoop dat mijn kleinkinderen en dochters daar oren naar hebben want dat lijkt mij een supermoment. Waarbij ik dan kan aansluiten bij de nazit en met hen kan toasten met een biertje. Misschien is dit ook een leuk idee voor de organisatie: om zulke familieteams te promoten of de mogelijkheid daartoe te scheppen.

Zodra de kleinkinderen dat kunnen en willen zijn wij dan van de partij.