Vorig jaar hebben we dat gedaan op Ameland en elke avond na het golfen op verschillende adressen heerlijk gegeten. De golfbaan op Ameland was voor een keertje aardig maar niet om jarenlang als vaste baan te nemen. Een stuk duinlandschap is leuk maar meer bomen op de baan hebben mijn voorkeur.

Dus dit jaar werd het Zuid Limburg – of nog nauwkeuriger – Maastricht. We overnachtten in een appartement en (voor de verstokte roker) een hotelkamer. In Dormio, een park dat geopend is in 2018.

Alles nog mooi omdat het nieuw is

Voor ons als noorderlingen is het wel een hele afstand en wordt golfen op dezelfde dag niets, als je niet voor dag en dauw wilt vertrekken. De eerste stop was Venray voor een lunch, het voldeed zeker aan de verwachtingen in het gezellige centrum.

Het ontbijten koste 15 euro p.p. en dus zijn we als echte Groningers naar AH gereden op 1 km afstand en hebben we voor 75 euro de noodzakelijke boodschappen gedaan. Dus voor het bedrag van een keer ontbijten waren we naast de verse broodjes voor dit bedrag volledig van alles voorzien en dat scheelde een hoop geld.

Voor het diner hebben we een keer op het park gegeten. Dat maakte de verwachtingen helemaal waar en een keer eten op de golfbaan was erg lekker.

En twee keer bij café Sjiek. Een van de vrienden vond dat we daar heen moesten, als culinaire deskundige. Persoonlijk heb ik er een hekel aan als ik niet kan reserveren en dus moet wachten. Maar het was niet anders. Het wachten was de moeite waard want het was heerlijk. Voor het eerst van mijn leven Zoervleis gegeten. Op advies van een vriend en vriendin. Was nog lekker ook.

Limburgs is moeilijk te vertalen

De laatste keer waren wij getuige van de manier waarop een ervaren ober een nieuwe collega uitlegde hoe je een tafel moest afruimen. Dat deed hij met hulp van zijn klanten op een dusdanige manier dat de uitleg perfect slaagde en de jongste bediende nog jaren in de horeca kan blijven werken.

Wat voor mij nieuw was dat bij het kaasplankje een kaart werd aangeboden met daarop de kazen. Erg handig maar voor mij als dyslectisch persoon, omdat het in het Limburgs was, moeilijk te vertalen.

Hopelijk volgend jaar weer zo’n fijne week.