Soms word je verrast door een mede EU land

Ik ben voor een sterke en goed functionerende EU maar de weg naar een volwassen instituut is nog lang. Kijk alleen maar naar het gedrocht van twee hoofdsteden, Brussel en Straatsburg, en de geldverslindende kosten die bij deze constructie horen.

GRONINGEN Omdat de deelnemende landen hun macht niet willen inleveren blijft het parlement en de daarbij behorende bestuurders een slap instrument, wat de lidstaten graag zo houden om geen macht te hoeven inleveren. Ook kan je als lidstaat met het grootste gemak een zaak platleggen door het simpel uitspreken van een veto.

Als alle informatie klopt vind ik dat de stappen die op het gebied van de juridische wetgeving in Polen gezet worden een aanslag zijn op de rechtstaat daar en bedreigend voor de burgers. Met veel vertraging kunnen we misschien iets doen. Hongarije is ook zo’n land dat graag zijn eigen besluiten neemt en niet de richtlijnen uit Brussel volgt.

Terwijl we juist een sterke EU nodig hebben. Dat heeft de aanval van Rusland op buurland Oekraïne wel laten zien. Het is ook nodig voor een veel betere afweer tegen cybercrime en criminaliteit en een sterkere positie ten opzichte van de grootmachten China en de VS.

Vluchtelingen uit Oekraïne

Toch werd ik blij verrast hoe Polen zich inzet om de vluchtelingen uit Oekraïne op te vangen. Ze worden humaan behandeld aan de grens en naar andere plekken gebracht, die ook al gereed zijn gemaakt. Dit doen ze allemaal zonder eerst bij de andere lidstaten om extra geld en hulp te vragen. Dit was voor mij een lichtpunt in de tragedie die zich daar afspeelt .

Op hetzelfde moment werd onze premier gevraagd wat wij gaan doen met de toestroom van vluchtelingen. Zijn antwoord was ontwijkend en zoals zo vaak nietszeggend.

Hij weet in ieder geval dat hij, omdat de gemeenteraadsverkiezingen eraan komen, niet moet zeggen ‘wij hebben ons asielbeleid na Rutte zoveel nog niet op orde en weten ook niet waar we de asielzoekers die eindelijk een normaal leven in Nederland moeten krijgen kunnen laten wonen’.

En vervolgens erover te zwijgen hoeveel er nog aankomen.