06 mei Waarom helpen ouders hun kinderen vaak niet door ze in hun bedrijf te laten werken
De vader wist dat ik daar niet zo’n voorstander van ben. En dan heb ik het niet over vakantiewerk of tijdelijk werk, maar een situatie, zoals in dit geval, waarin de vader ook hoopt dat zijn zoon met het bedrijf verder zal gaan. Over het risico is duidelijk gesproken. Maar kan ik het een lieve zorgzame vader kwalijk nemen dat hij een blinde vlek heeft als het over zijn kinderen gaat?
Nee dus. Maar het gevolg is wel dat het bedrijf, waar vader meer dan een half miljoen euro’s in gestoken heeft, feitelijk onder de leiding van de zoon niet levensvatbaar is en als dit niet op korte termijn opgelost wordt failliet gaat. Zonde van de kapitaalvernietiging.
Een ander voorbeeld
Nog een voorbeeld van tien jaar geleden. Een vader had een bedrijf overgenomen en het laten groeien tot een onderneming met zes vestigingen. De dochters gingen studeren, gingen werk doen wat ze leuk vonden en werden daar succesvol in. De zoon was geen studiebol, ging al snel in het bedrijf werken en bleef hangen.
De vader werd ziek en de zoon moest het alleen doen. Het bedrijf vroeg na enkele jaren het faillissement aan. Einde van de droom van een landelijke dekking.
Dichter bij huis heb ik het ook gezien. Mijn opa’s en twee broers hebben in de jaren 30 een keten opgezet van manufacturenwinkels. Mijn vader was enig kind en kwam dus in het bedrijf. Hij heeft er redelijk op gepast maar was zeker geen ondernemer. Met zijn neven en zwager is het beter gelukt.
Mijn vader vond dat zijn oudste zoon hem moest opvolgen. Ook geen ondernemer. Hij ging gelukkig wat anders doen.
Op mijn achttiende heb ik een keer thuis beweerd, waar ik de kennis vandaan had weet ik nog steeds niet, dat je kinderen die in het bedrijf willen werken eerst een tijd bij een ander moet laten werken. Als die andere onderneming dat kind dan graag voor het bedrijf wil behouden dan mag je hem pas terughalen.