14 jan Waarom wordt Groningen in Den Haag niet serieus genomen?
Bij het einde van het demissionaire kabinet wordt door het kabinet nog even over de schutting gegooid dat de gaswinning opgevoerd wordt. Heel Groningen voelt zich belazerd. En laat van zich horen en dat maakt dat onze Commissaris van de Koning bij Nieuwsuur om 21.30 zijn zegje mag doen. Hij dreigt met een procedure en nog wat ferme taal. Plan voor de bühne is gelukt.
GRONINGEN Dus kan onze Commissaris van de Koning zich met een gerust hart weer naar Groningen terug laten rijden. Vervolgens valt het op dat alleen het Dagblad van het Noorden zich roert. De krant van wakker Nederland is niet zichtbaar. Ook het toonaangevende Financieel Dagblad roert zich minimaal.
Dit alles laat weer zien wat wij al weten: we hangen er in Nederland maar een beetje bij.
Dat is niets nieuws. Alleen met sterke politieke figuren, zoals destijds Fré Meis, tellen we mee. Maar die hebben we nu niet. Wat hier aan politici rondloopt hoopt in meerderheid carrière te maken en ook nog richting Den Haag.
Politici uit Den Haag op visite
Wat ik zeer kwalijk vind is dat we regelmatig politici uit Den Haag op visite krijgen die met kreten als ‘de gaskraan gaat dicht’ ons zand in de ogen proberen te strooien. Terwijl ze er nooit bij zeggen: ‘dit kan, maar alleen als we én met Shell cs eruit komen voor een afkoopbedrag voor het gas wat ze niet mogen verkopen én als wij zonder al teveel schade van de jarenlange contracten met een aantal landen af kunnen komen. Dus ze zeggen wel ‘we doen de kraan dicht’ maar of dat op korte termijn kan is de vraag.
Dus van de regering hoef je niets te verwachten. Nog vervelender is dat de Kamerleden ook geen behoefte hebben om onze belangen te behartigen. Zij vragen niet dóór aan de regering en melden ons als kiezers niet: ‘dit wel wordt gezegd door de regering maar het echte verhaal is zus en zo’.
Wij moeten hopen dat er enkele journalisten blijven die tegen de stroming (van hun baas) in toch door gaan graven en door middel van de Wet Openbaarheid van Bestuur eisen dat het hele verhaal naar buiten komt.
Dus koester de echte journalisten en de enkele Kamerleden die hun taak los van hun partijpolitiek benaderen.