31 jan Wet Arbeidsmarkt in (on)balans (deel 4)

Deze weken is er uitgebreid in het nieuws aandacht besteed aan het feit dat de regering voornemens is een arbeidsongeschiktheid verzekering voor werknemers en ZZP-ers in te gaan voeren.

De regering brengt dit alsof het plan al klaar ligt. Terwijl deskundigen direct roepen: dan zijn we 4 tot 5 jaar verder en het is nog maar de vraag of het niet voor die tijd een stille dood sterft.

Want dit kabinet gaat het alleen gebruiken als verkiezingsshow. ‘Wij willen een verzekering voor iedereen’. Klinkt prachtig voor de bühne. Vandaag stond al in het Financieel Dagblad, dat de brenger van het advies 30 jaar terug in de tijd gaat. Dit laatste klopt want dit verzekeringsplan zal uitdraaien op iets dat meer dan 30 jaar geleden ook gelanceerd is maar in deze eeuw alweer om zeep gebracht is. Wij hadden een prima vangnet voor arbeidsongeschiktheid in de vorm van de WAO en de AAW. Maar daar werd zoveel misbruik van gemaakt door de werkgevers, de vakbond en de uitkeringstrekkers dat de overheid wel moest ingrijpen en de wetten overboord gooien.

Bij dit nieuwe plan moet allereerst gekeken worden of de commissie die dit moet waarmaken niet uit het carrousel van Rutte komt, dat bestaat uit hoge ambtenaren, met wie geschoven wordt als ze (zacht gezegd) iets niet goed gedaan hebben. Dan zal er toch een andere commissie moeten komen, want dat voorkomt toekomstige fouten. Vervolgens moet er goed gekeken worden naar wat er eerder fout ging en hoe je dat vermijdt door een wet te maken die het misbruik uit het verleden gaat voorkomen. En heb dan het lef als regering om, als je iets in werking zet dat niet werkt, de gaten direct te dichten en niet te lang te wachten omdat je bang bent voor politieke schade. Erken dat je iets niet goed gedaan hebt en wacht niet totdat je weg bent en een andere partij de rommel moet opruimen.

Als zo gewerkt wordt gaat het al een stuk beter. De regering krijgt ook de taak om werkgevers, werknemers en uitkeringstrekkers medeverantwoordelijk te maken voor het uitvoeren en geen misbruik te laten maken van de wet, doordat zij zich voor dat misbruik schamen. Dit laatste is een zware taak omdat de regering dan wel het goede signaal moet geven – met het omgaan met wachtgeld als voorbeeld.

Het plan wordt pas echt werkbaar als een goede balans tussen werken en mensen wordt gevonden. Als op alle punten, zoals bijvoorbeeld pensioenafkoop bij vertrek en wel of niet een vast dienstverband, de werkgevers en hun personeel inzien dat ze elkaar nodig hebben, dezelfde kant op kijken en tot werkbare fatsoenlijke regelingen komen.

Hopelijk ga ik dat nog mee maken.

Theo van der Werff is Groninger ondernemer en accountant

Column Theo van der Werff in de Gezinsbode
Lees hier het artikel op de website van de Gezinsbode
Door Theo van der Werff. 31 jan 2020
GRONINGEN