16 aug Afghanistan

Laten wij onze helpers in Afghanistan, net zoals in Indonesië destijds, weer in de kou staan? Al maanden gaat het verhaal dat wij onze helpers, tolken en andere oud-medewerkers in Afghanistan niet voortvarend genoeg helpen. In tegenstelling tot andere partijen die in hetzelfde schuitje zitten.

Wie de geschiedenis een beetje kent weet dat alle hulp die tot dusver in Afghanistan geboden is niet helpt. De Fransen, de Russen en de Amerikanen, met een beetje hulp van ons: het heeft niet gewerkt. Dus het was ook duidelijk dat, vanaf het moment dat de USA zich terug ging trekken, de Taliban iedereen die de vijand in hun ogen geholpen had voor zijn of haar leven moest vrezen.

Het kabinet roept al vanaf het tijdstip dat dit ter sprake kwam middels de verantwoordelijke demissionaire minister dat het hun aandacht heeft en dat er aan gewerkt wordt. Andere landen zijn er wel direct mee aan de gang gegaan want dan heb je de tijd om het goed te organiseren en uit te voeren. Ik snap best dat er verzoeken bij zijn die niet kloppen en die moeten er ook uitgehaald worden, maar als je daar niet te lang mee wacht kan dat werk zonder tijdsdruk gedaan worden en ben je er nog bij omdat je in het land zit.

Ook de Tweede Kamer, in ieder geval de partijen die een keer hopen te regeren, hebben niet geprobeerd de demissionaire minister door middel van een zitting te bewegen om dit op korte termijn af te wikkelen. De leden van de Tweede Kamer hadden het drukker met het, in de vorm van een mooie fietstocht, bezoeken van het aardbevingsgebied en vast te stellen dat er sinds het bezoek van vorig jaar nagenoeg niets gebeurd was.

Dat wel. “Wat is Groningen mooi”, zullen ze gezegd hebben. Hetzelfde wat de kampeerders over Groningen zeiden in het programma “We zijn er bijna”. Het blijft zonde dat de regering niets leert van haar fouten. Want de Indische Nederlanders hebben ze bij het vertrek uit Indonesië ook in de kou laten staan, bijna 70 jaar geleden.