05 apr De ouderdom slaat toe

Afgelopen zaterdag was het echt raak. Ik ging met mijn vrouw naar Tuinland om te zorgen voor bloemen op het balkon. Het was daar druk dus meer mensen hadden de zelfde gedachte en wilden kleur in en om hun huis.

Sta ik bij de viooltjes, loopt daar in een ander pad een dikke man met een kale kop en een leesbril op zijn hoofd die roept: ,,Hé Theo!” Ik kijk hem aan, zie niks bekends en herken ook niet zijn stem. Ik roep: ‘Help mij even.’ Hij zegt: ,,Ik ben Willy”‘. Zegt mij nog niets, gelukkig zegt hij daarna zijn achternaam en door de combinatie van de naam en de stem die ik nu wel herken is hij in beeld.

Dertig jaar lang heb ik met hem te maken gehad als ontvanger bij de belasting voor klanten met betalingsproblemen. Hij was nu met pensioen en hij heeft, hoop ik, ook nog genoten van het oprotcadeau van de toenmalige Staatssecretaris, die ons nu als Groningers plaagt omdat hij van alles vindt over het aardgas, maar over de schade geen mening heeft.

Sta ik vervolgens te wachten omdat wij de planten ook in potten laten doen, komt daar een echtpaar aan waarvan de man zegt: ,,Hé Theo!” Ik herken hem wel maar denk in eerste instantie dat hij mijn vroegere leraar is van het vak Algemene Economie van de opleiding MO boekhouden in 1978. Hij ziet dat ik zit te zoeken en begint te lachen. Dan weet ik het: een gepensioneerde bankman. Met hem heb ik ook een heleboel leuke dingen voor klanten beleefd en zelfs nog een keer een potje getennist.

Dit zijn nog kleine voorvallen in vergelijking met de volgende twee.

Stap ik Lunchroom Kars binnen op het Damsterdiep, zit daar iemand patat te eten, we groeten elkaar omdat we elkaar lijken te kennen. Maar het blijkt na een kwartier pas dat ik me realiseer dat het om een andere man gaat. Ze lijken wel op elkaar en deden allebei onderhoudswerk voor twee verschillende bedrijven, vandaar de verwarring. Na een kwartier wist ik wie het werkelijk was, gelukkig heeft hij niets gemerkt.

Maar nu het gekste.

Ik loop een parkeergarage binnen en daar loopt een man van rond de 40 jaar. We komen aan de praat. Zeg ik tegen hem: ,,Leuk, ben je in Groningen?”, want ik denk: hij komt uit Lelystad. Zegt hij: ,,Ja want ik moet even de in stad zijn”. Ik kijk hem aan en zie opeens dat hij wel eens de schoonzoon van een vriendin van ons kan zijn, die ik al meer dan 10 jaar niet gezien heb. Gelukkig heb ik gisteren gehoord dat hun hond overleden is, dus dan ik mij daarmee na de ontstane verwarring weer enigszins redden.

Wat is de volgende blunder, er zullen vast nog meer volgen.

Theo van der Werff is Groninger ondernemer en accountant

Column Theo van der Werff in de Gezinsbode
Lees hier het artikel op de website van de Gezinsbode
Door Theo van der Werff. 5 april 2019
GRONINGEN