01 jul Einde van de vakantie en wat is er toch met de horeca?

In de column van de vorige week vertelde ik al dat wij weer naar Limburg gegaan zijn voor een vakantie van ruim een week. En dat een bezoek aan Aken indruk op mij gemaakt had. En dat ik terug zou komen op de horeca. Maar dat onderwerp doe ik als laatste. Eerst het vervolg van de belevenissen in Limburg. Een vast punt van een bezoek aan Limburg is voor ons de Designer Outlet in Roermond. Deze blijf ik mooi en uitgebreid vinden en misschien vind ik wel het allerleukste aan deze outlet dat hij tegen het centrum van de stad aan gebouwd is. Dus lekker op de markt een duveltje gedronken.

Met mijn zwager hebben wij gegolfd op de baan Hoenshuis. Leuk dat je dan op een glooiend terrein speelt, dat is weer eens wat anders dan hier.

Net of je in Parijs loopt

Maastricht zijn we twee keer geweest en dan blijf ik mij erover verbazen dat de mensen daar veel meer verzorgd gekleed gaan dan bij ons. Net of je in Parijs rondloopt. Waar ik ook blij van word is dat heel veel historie intact gebleven is, oude kerken en kleine smalle straatjes.

Nu de horeca. Ik snap niet waarom die in Nederland duurder moet zijn dan in Duitsland en waarom wij niet zo vriendelijk zijn in de bediening.

Een paar ergernissen die mij te binnen schieten. Zo vroeg ik welke kazen er op een bepaald plankje lagen. De kelner kon het mij niet vertellen. Zijn collega riep ‘een schimmelkaas, een jonge en een oude’. Dat had ik zelf ook al bedacht.

Bij een andere zaak vroeg ik ‘je hebt twee soorten port op de kaart, wil je me de kenmerken van die soorten noemen, dan beslis ik welke ik neem’. Hij kon mij niet verder helpen.

Op onze kamer waren de tissues op. Ik naar de receptie. Ik kreeg een pakje papieren zakdoekjes want ‘hij had niets liggen’. Ze waren met twee personen, is het dan dom als ik denk ‘er kan er toch een even naar de voorraadruimte lopen en als ze echt hoffelijk zijn het op de kamer afleveren?’

Een laatste ervaring

Nu een laatste ervaring met onze horeca Ik wilde graag een glas met ijsklontjes. Twee collega’s hebben met elkaar een privé gesprek, gelukkig zag een oude kelner dat en sprak een van de twee erop aan. Dus ik kreeg mijn klontjes. In de tussentijd riep iemand mij toe dat ik aan een tafel moet gaan zitten en op mijn beurt wachten.

Toen hij zag dat ik geholpen werd kon er geen sorry af.

Over gastheerschap gesproken.