Ik denk ook terecht, want iedere ondernemer moet weten wie zijn klanten zijn en of de geldstromen kloppen.

Dat de banken dit niet serieus opgepakt hebben snap ik wel want kwaliteitsbewaking is niet sexy. Je scoort liever met nieuwe omzet dan dat je de organisatie gaat bewaken en mensen intern moet terugfluiten omdat aan bepaalde diensten een luchtje zit. Mensen die in bankorganisaties willen scoren en daarvoor betaald worden hebben een hekel aan zulke figuren. Die worden vaak met de nek aangekeken. Heb je die muggezifterige persoon weer.

Drie voorbeelden

Maar spelen deze zaken – falen en niet doen wat je afspreekt – ook niet bij de overheid? Ik licht hier maar drie voorbeelden van het falende beleid uit.

Het eerste. Bij een verkrachting is het al donders moeilijk om je verhaal kwijt te kunnen. Mocht dat eindelijk wel lukken dan duurt het nu 1 jaar voordat deze zaak behandeld gaat worden bij het OM.

Het tweede voorbeeld. De begeleiding van de jeugd die in psychische nood zit moet een jaar wachten voordat hij of zij geholpen kan worden.

Voorbeeld nummer drie. Jarenlang was de leus bij verkiezingen ‘meer blauw op straat’. De werkelijkheid is dat blauw op straat steeds minder wordt maar als er een camera draait zie je opeens iedereen in uniform. Daarnaast worden politietaken afgestoten naar andere clubs zoals BOA’s en parkeerwachters. Die keuze kunnen ze maken.

Maar voorbeeld nummer drie toont wel aan dat de overheid zijn taak van handhaving afbouwt en prioriteiten stelt met alle gevolgen van dien.

Als je alles bij elkaar optelt is het misschien nuttig om de staat aan te klagen over het falen op in ieder geval deze punten en vervolgens de boete te verdelen onder de gedupeerden.